Later hebben we gehoord dat zijn moeder op oudejaarsdag nog heeft geprobeerd de wachtcommandant om te kopen en haar zoon mee te krijgen. “Helapidaka” (Helaas Pindakaas)! Dan was er nog de munitiewerker, de huzaar C., op de Hotel-bak. Een stille jongen, niet al te slim, ik druk mij dan nog voorzichtig uit. Tijdens oefeningen lag hij veelal te slapen. Behalve als er eten werd opgevoerd. Het is hem eens gelukt om alle eieren te verorberen voordat de bemanning daar erg in had. Tijdens een MIO had de ritmeester hem laten uittreden om zijn zolen te laten controleren op slijtage en aanwezigheid van grind. C. moest zijn rechterschoen optillen, dat bleek een maat 43 small te zijn. Geen slijtage, geen grind in het profiel. “Andere been C.!” Waarop hij, met één been reeds omhoog gebogen, probeerde ook het andere been in te trekken…… hilariteit alom. Maar dat bleek nog niet alles: dit was schoenmaat 42 breed!!! Waarop het hele eskadron laarzen en reservelaarzen moest controleren op verwisseling MIO-inspectie op de Middenbaan legerplaats Seedorf Het ging steeds meer bergafwaarts met C. Op een gegeven moment kwam hij bij mij klagen omdat hij zijn legeringskamer niet meer op mocht. Ik ging erop af, want zo kon dat natuurlijk niet! Bleek dat zijn kamergenoten een fles shampoo en een legergroene handdoek voor de deur hadden gelegd. Verdraaid, C. verspreidde inderdaad een nogal onwelriekende puberjongenslucht. Bleek dat hij zich al een week niet had gedoucht. Een week of twee later bleek hij last van haaruitval te hebben. Op een toch al kort koppie kroeshaar valt dat direct op, hele lokken haar bleken verdwenen. C. werd doorverwezen naar de militair psycholoog en afgekeurd op S5. Daarmee leek de kous af, maar dat was het niet. Twee maanden later belde zijn vader. Internationaal vanuit Nederland, dat was destijds niet niks. “Mijn zoon is door jullie bestraald, daarom verliest hij zijn haar!” Tijdens mijn lichting was er het lustrum van de Patenschaft met 3e PanzerAuklärung uit Lüneburg. De oudste Patenschaft binnen de NAVO met een Duitse eenheid. Ik mocht met mijn peloton de Gefechtsvorführung verzorgen. Zoals beschreven in het jubileumboek ‘Contact, wacht uit!’, eindigde deze met het door mij over de radio in HochDeutsch gerapporteerde: ‘Feind im Kiefernwald geworfen!’ Op de Theodor Körner Kaserne kwamen we wel vaker, zoals na afloop van mijn eindoefening Resolute Rider. Nadat de BC mijn peloton was vergeten terug te nemen bij de achterwaartse doorschrijding over het Elbe-Seitenkanal, bleek de trein die door de S4 was besteld precies 1 eskadron te kort te zijn. Als oudste eskadron moesten wij blijven wachten op busvervoer, om maandag over de weg met het eskadron terug te verplaatsen. Een van mijn huzaren was het wachten beu en ging de stad in naar de disco. Hij werd daar door de Feldjäger opgepikt, met zijn persoonlijk wapen nog op de man. De maandag daarop werd door ons eskadron van het ochtendappel afgemarcheerd onder het geluid van een stoomtrein. De BC in verwarring achterlatend. 123
125 Online Touch Wonen en werken in Seedorf Home